Apoletli Medya

Express dergisinin 25 Mart-25 Nisan tarihli 93. sayısında yayınlandı. Mavi Daktilo(*) * Yakında yüz yaşına basacak olan haftalık siyasi mizah gazetesi Canard Enchainé meğerse iktidarlarla ne dolaplar çeviriyormuş. ‘Hakiki Ördek’ kitabı ciddi bir gazetecilik araştırması. ‘Son Choron’ filminde de Hara Kiri ve Charlie Hebdo’nun kurucusu Profesör Choron ile bugünkü çakma anarşistler kıyaslanıyor. Muhalefet de sorgulanmalı, eleştiri de eleştirilmeli ki.... Geçen ay bir eğitim semineri vesilesiyle beş gün Brüksel’de üç gün de Paris’te kaldım. Batı kentlerinde eş-dost, meslekdaş ziyaretlerinin yanısıra vaktimin büyük bir kısmı kitapçılarda, plakçılarda ve sinemalarda geçti. Yılda en az iki-üç kez bu kentlere gidince insan, değişimleri, farklılıkları daha iyi, daha kolay algılayabiliyor. Hele sözkonusu kentlerde sizin gibi yaşayan, düşünen, çalışan insanlar, arkadaşlarınız varsa, onlarla yaptığınız periyodik muhabbetler sayesinde bu toplumlarda olup biten, gazete ve kitaplarda izleyemeyeceğin...

· Zaman gazetesi, AKP rüzgarlarına kapılıp gazeteciliği rafa kaldırmış. Seçim sonuçları bu cemaatin merkez yayın organını tekzip etti. Anadolu Ajansı öyle bir 1 Nisan şakası patlattı ki, egemen medya berhava oldu. İki neden: Siyasi-ideolojik bağımlılık ve mesleki ilkelere saygısızlık. 29 Mart seçimlerinin ardından Türk egemen medyası iki başarısız sınav daha verdi: Zaman gazetesinin gözü kör AKP taraftarlığı/propagandacılığı ve 1 Nisan şakası. Her iki olayın da kökeni/nedeni aslında aynı: Türk egemen medyası habercilik alanında hala profesyonel davranamıyor. Üstelik mesleki ilkelere saygısıslık/kayıtsızlık, siyasi-ideolojik baskı ve önyargılarla birleşiyor. Önce Zaman hadisesini sonra da 1 Nisan şakasını biraz açmaya çalışacağım: Zaman gazetesi, ilginç bir kurum. Vakti zamanında bir cemaat gazetesi olarak yayın hayatına atıldı. Sonra Ekrem Dumanlı’nın gayretleriyle kılık kiyafet değiştirip büyümeye, genişlemeye çalıştı. Teknik altyapısını güçlendirdi, sayfa düzenini modernleştirdi ama ...

Star Gazetesi/ AÇIK GÖRÜŞ,30 Mart 2009 Pazartesi Cumhuriyet gazetesi sicil ve künye olarak zaten çürük ve sabıkalı. Sol görünümü, söylemi bazılarını aldatmış olabilir. Kemalizm ne kadar sol ise Cumhuriyet de o kadar ilerici... Şimdilerde darbeciliğe yeni bir urba bulmaya çalışıyorlar: Gazetecilik! MUSTAFA Balbay’ın başına gelenler aslında çok da şaşırtıcı değil. Çünkü Türkiye’de matbuat-basın-medya ortamının kısa geçmişini ve ana motiflerini az çok bilenler, Balbay’ın bu dünyada o iflah olmaz elitist iktidar hastalığına kronik olarak yakalandığını görüyor. Türk gazeteciliğinin leitmotifi iktidardır, biliyorsunuz değil mi? Bu yazılı káğıt fabrikaları korporasyonu içinde, Cumhuriyet gibi solcu görünümlü aşırı devletçi, aşırı Kemalist ve aşırı sağcı bir gazetenin Ankara temsilcisi kimliğini taşıyan bir kişi, siyasi konjonktüre göre ya hapse düşer ya da bakanlık koltuğuna oturur. Bu Ankara temsilcileri çoğunlukla aslında gazetelerinin Ankara temsilcisi değil, devletin gazetedeki temsilcis...

www.habervesaire.com'da yayınlanan görüş: Gazetecilik açısından bakıldığında herhangi bir haberci böylesine önemli bilgilere ulaşma imkanına sahip olduğu zaman bunu ileride kitap yapacağım, not olarak saklıyorum şeklinde savunmaya giremez. Evet gazetecinin görevidir. Herkesle görüşür. Darbe yapmak isteyenlerle de sivillerle de görüşür ama aldığı bilgiyi medyası aracılığıyla kamuya iletmek üzere iş yapar. Burada meslektaşımızın işleri bu şekilde yapmadığını görüyoruz. Öte yandan gazeteci darbe yanlısı olmaz. Gazeteci şiddetten, gayri yasal yollara bulaşmaktan, meşru zemine karşı durmaktan kesinlikle uzak durmalıdır. Üstelik burada Mustafa Balbay bir gazeteci, muhabirlik yapan bir gazeteci işlevi yerine darbe yanlısı bir fikri oluşuma katkı sunan biri olarak görünüyor. Yani buradaki gazeteciler sosyal, siyasal, askeri olaylarda aktör ya da yan aktör olarak yer almış. Hem de bunlar gazetecilik ya da habercilik işi değil. Zaten Şener Eruygur da yapılan toplantıya herkesi çağırmıyor. Ya...

Ciner grubunun Fatih Altaylı önderliğinde yayınladığı günlük gazete çıkalı on beş gün oldu. Bir gazetenin kimliği/kaderi ilk 10 günde belli olur. Günlük gazetecilikte kervan, yolda düzülmez. Bir gazete ilk başta ne ise, sonra da odur, öyle kolay kolay radikal/önemli/büyük değişiklikler yapıl(a)maz. Habertürk gazetesi yayına başladığından bu yana, gazetelerde ve internet sitelerinde gazetecilikten anlayan anlamayan bir çok insan, yeni gazeteye ilişkin görüş ve değerlendirmelerini yazdı. Değerlendirmelerin çoğu olumsuz idi. Ama bu yazıların arasında, ‘her şeyi bilen adam görünümlü hiç bir şeyi bilmeyen adam’ sayılan Hıncal Uluç’unki, Habertürk’ü her zamanki abartılı uslubuyla övdü, Altaylı öğütler verdi. Sabah gazetesindeki köşesinde suyu kaynayan Uluç, böylelikle bir nazar boncuğu da Ciner grubuna göndermiş oldu. Habertürk’le ilgili diğer değerlendirmelerde, köşe yazarlarının fakirliği ile kağıdın cinsi, gazetenin boyutu dışında herhangi bir değişiklik olmadığı, gazetenin ruhsuz-kiml...

İki ucu kirli değnek ne doğru bir sözdür Doğan’la Erdoğan’ın anlaşmazlığını betimleyen. Bu ikisi neden kapışıyor ki? Bu çelişmede gazeteci ne yapmalı? Ne yapabilir? Ne yapamaz? Neden? Dış görünüşte Aydın Doğan/Recep Tayyip Erdoğan kapışması olarak görünen medya/siyaset çelişkisi, Doğan’ın röportajı ve Erdoğan’ın açıklamalarıyla yeni boyutlara ulaşıyor. Bu konuda yazı yazmayan, yorum yapmayan neredeyse kalmadı. Bu yazılarda takıldığım iki soruya yanıt aramak istiyorum: • Bu çelişmenin gerçek niteliği nedir? • Gazeteci bu çelişmede nasıl bir tutum takınmalı? Daha önce de yazmıştım (Bkz. www.apoletlimedya.blogspot.com’daki. 29 Eylül 2008 tarihli ‘Ne Doğan, ne Erdoğan!’ başlıklı yazı. Aynı yazı 28 Eylül 2008 Pazar tarihli Birgün'de yayınlandı.) kapışanlar, Türkiye’nin en zengin iki şahsiyeti. Biri hükümetin başında diğeri de en büyük holdinglerden birinin sahibi. Tartışmada bir aralar adı sık geçen iki anlaşmazlık alanı Istanbul Hilton’un arazisi ile Mersin’de rafineri arsası idi. S...

Önce gazeteciler sonra okurlar, atv-Sabah’daki grevden ne kadar haberdar? Sendika ve grev, geçmiş bir dönemin sözcük ve uygulamaları mı yoksa? Akhilleus sonunda nasıl öldü? Geçenlerde Tayfun Talipoğlu’nun TRT 1 kanalında, TRT’nin değişimini tartıştığımız programda, sonlara doğru, yani saat gece yarısını çoktan geçmişti, Bilgi Üniversitesinden değerli arkadaşım, meslekdaşım Dr.Esra Arsan, söz aldı ve mealen, ‘’ Bu programa TRT’deki sendikacı arkadaşları da davet edip onlara da söz hakkı verseydiniz iyi olurdu. Çünkü biz sonuç olarak TRT’yi dışarıdan değerlendirebiliyoruz, eleştirebiliyoruz. Halbuki sendikacı arkadaşlar da olsaydı onlar içeriden, çalışma koşullarını ayrıntılı olarak bizlere anlatır, hükümetin ya da yönetimin çalışanlarla ilişkilerini anlatırlardı’ dedi. Programın yöneticisi Talipoğlu, Esra’nın konuşmasına kadar, TRT’ye yönelik eleştiriler konusunda kendisine merkezden iletilen not ya da yanıtları aktarıyor, bir şekilde o programa çağrılı gazeteci, medya eleştirmeni ya ...