Suphi Nejat Ağırnaslı’nın anısına…. Yavaşça kapattı kapıyı ‘’Anne’’ uyanmasın diye Fırlattı Humanit é ’yi kanapenin üstüne Kedinin yanına Gitti çöktü bir köşeye Başı ellerinin arasında 50 yaşında, ihtiyar sayılmaz Ama n’apacak bu mavi tulumunu Sefertasını ve kasketini Bütün hayatı o torbanın içindeydi… Hep kederli yıllarını düşündü Ellerinde hala makine yağı Sonra bir de oğlu aklına geldi O berhava etmek istemişti her şeyi Oğlan yokken patladı her şey Acısız gürültüsüz Allah’tan hayır gelmez N’apacak bu mavi tulumunu Amele kollarını Bütün hayatı alın terindeydi Neden bugün aklına geldi oğlu On yıl olmuştu çekip gideli ‘’Ben kaçıyorum, sen bitmişsin, Bir köle gibi kalacaksın’’ Görüyor musun evlat Bugün ben bir hiç’im… Hala canı çok sıkkın N’apacak bu mavi tulumunu Kızıl Bayrağını, Lenin’ini Bütün hayatı üzerinde çalıştığı makinedeydi Belki de uyandıracak ‘Anne’yi Ve diyecek ki ona: ‘’Yine mektup yok ama ...
Ragıp Duran'ın Medya Eleştirisi Blogu