Apoletli Medya

  AKP/Cemaat koalisyonunun çatlaması ve 17 Aralık yolsuzluk operasyonu ve sonrasında ortaya çıkan telefon konuşmaları, Türk egemen medyasının trajik bağımlılığını çok somut bir şekilde ortaya çıkardı. Yol, yöntem, içerik ve gazetecilik hakkında birkaç not… Türk medyası olağanüstü günler yaşıyor. Ya da Türk egemen medyasının zaten bilinen olağanüstü iğrenç yüzü, telefon konuşmaları ile artık iyice su yüzüne çıkıyor. Şubat ayının ikinci  hafta  sonu Brüksel’de Cuma gecesi Sterk TV ’de, Pazar günü Med Nuçe TV ’de, Pazartesi günü  Istanbul’da Sokak TV ’de ve son olarak Perşembe günü de Özgür radyo’da hep bu konuyu değerlendirdik, tartıştık. Bu tespit ve değerlendirmeleri  yazıya dökmek gerekir diye, konunun birkaç önemli yanını kaleme alıyorum. ·          Öncelikle sözkonusu telefon görüşmelerini yayınlamak doğru mudur? Bazı meslekdaşlar, telefon görüşmelerinin mahkeme izniyle kaydedilenlerinin  yayınlanmasının doğru olduğunu savunuyor. Oysa ki, gazeteci,  olgu ile, olay ile,

Başbakan Erdoğan’ın Sakarya’da ‘Twitter’ın mwitter’ın kökünü kazıyacağız’ şeklindeki açıklamasının gecesinde Twitter’ın,  ‘yurttaş şikayeti’ ve ‘özel hayata müdahale’  bahanesiyle  ve artık geçerliği olmayan adliye mekanizması aracılığıyla yasaklanması, düşünce, ifade ve basın özgürlüğüne vurulmuş ağır darbe. Öte yandan bu yasak, Erdoğan aleyhindeki yeni ses ve görüntü kayıtlarının yaygınlaşmasını aklınca engellemeye çalışıyor. Oysa ki  rüşvet ve yolsuzluk, Twitter yasaklanarak engellenemiyor. Yasak, köşeye sıkışmış kedi saldırganlığındaki Erdoğan’ın, hukuk ve adalet ile dünyanın tepkisini hiçe sayması anlamında. Ne var ki, yasaktan belki de sadece 1-2 saat içinde, teknolojinin verdiği olanaklarla iletişim özgürlüğüne sahip çıkan yurttaşlar yasağı deldi, üstelik yasağı delme yöntemini de hızla yaygınlaştırdı. Erdoğan ve Twitter yasağı bir kez daha komik durumlara düştü. ‘Osmanlının yasağı 3 gün’ diye bir deyiş vardır. Günümüz iletişim ortamında bu deyiş ‘İnternet yasağı 3 saat’ olara

* Medya Günlüğü Söyleşisi, 17.03.2014 Kategori:  Manşet Medya Günlüğü’nün “Pazartesi Söyleşileri'nin bu haftaki konuğu gazeteci Ragıp Duran. Medyanın geldiği noktada asıl büyük sorumluğun iktidara ve medya patronlarına ait olduğunu söyleyen Duran, gazetecilerin de yeterince güçlü bir mücadele veremediği görüşünde. Duran, gündemdeki dinlemelerle ilgili olarak, “Batı’daki birinci şart, haberin doğru olması. İkincisi kamu çıkarı. Bunları yayınlamamak için hiçbir geçerli gerekçe olamaz”diyor. Duran, “Egemen medya siyasi iktidarın belirli ölçüde barometresi gibidir. Mevcut egemen medyada siyasi iktidara yönelik eleştiriler arttıkça, o siyasi iktidarın sonunun geldiğinin işaretleridir bunlar”diye konuşuyor. Gazetecinin savcıya, polise belge taşıyamayacağını belirten Duran, Medya Günlüğü’nün sorularını şöyle yanıtladı: -12 Eylül döneminde bile basının baskılara bugünkünden fazla direndiğini söyleyenler var. Katılır mısınız? -Biraz zor bir kıyaslama. “Kötüler arasında hangisi

2014 martında sokaklar “Her yer rüşvet, her yer yolsuzluk” ve “Hırsız var, katil var” sloganları ile inlerken, felçli hükümetin koltuk değnekleri, gazetecilik kisvesi altında “darbe”, “fitne” propagandası yapıyor. Erdoğan ve iktidarı gidince, ne olacak bu yazıcılar?  ABD’nin en önemli gazetecilerinden biri olan Bill Kovach 1988 yılında Atlanta Journal-Constitution’un yazı işleri müdürü iken, kentin ve ABD’nin en büyük reklamvereni olan Coca-Cola ile gazete arasında bir ihtilaf çıktığında, gazete patronu kendisini işten atmıştı. Kovach’ın yönetimindeki gazete son iki yıl içinde iki kez Pulitzer kazanmıştı. Kovach, gazetenin prestijini ve editoryal bağımsızlığını korumak için Coca-Cola’nın yayın politikalarına müdahale etmesine karşı çıkmış, bu nedenle de işinden olmuştu. Ama Atlantalı okurlar yaklaşık bir hafta boyunca gazete önünde gösteri yaparak Kovach’ın işine geri dönmesini talep etmişlerdi. Kovach benim 2000-2001 yılında Harvard Nieman’daki müdürümdü. Bu olayı kendisi a

(EVRENSEL gazetesinin sorularına yanıtlar) * HDP'nin seçim çalışmalarına yönelik pek çok yerde saldırı gerçekleşti. Bu saldırıları nasıl değerlendiriyorsunuz? - HDP’ye yönelik saldırıların iki temel nedeni olsa gerek: Geleneksel, ulus-devletin Kürt düşmanlığı, sokak faşizmi şeklinde tezahür ediyor. HDP, artık talancı-rüşvetçi-yalancı olarak nitelenen mevcut siyasi iktidara ve kadim militarist-ulusalcı resmi muhalefete karşı, özgürlükçü, demokratik bir 3. seçenek olarak özellikle Gezi Direnişinden sonra yükselen bir güç olarak siyaset sahnesinde. AKP, 2012 Aralık ayından bu yana Çözüm Süreci adı altında Kürtleri oylama, biat ettirme ve AKPlileştirme sürecinde hiçbir tayin edici olumlu adım atmadığı için de, Kürt cephesini saldırıya açık hale getirmeye çalışıyor. *Ne Hükümet ne de muhalefet partilerinden bu saldırılara yönelik herhangi bir açıklama yapılmadı. Bu sessizliği nasıl yorumluyorsunuz? - Sessizlik, AKP’nin de muhalefetin de bu saldırıları desteklemesi anlamına g

Türk medyasının yıllardır egemenlerin denetiminde olduğunu biliyorduk. Alo Fatih! hattı bize sansür konusunda yeni bilgiler verdi. Ne var ki, bugünkü iletişim çağında iktidarlar artık sansürden eskisi gibi yararlanamıyor. Üstelik sansür çoğu zaman da ters tepiyor. Erdoğan usulü sansürden birkaç kare… "Sansür, her bir yurttaşın ifade özgürlüğünün keyfi ya da doktrinal bir nedenle sınırlandırılmasıdır. Sansür, siyasi ya da dini bir iktidar mekanizmasının, kitaplar, gazeteler, bültenler, tiyatro piyesleri ya da sinema filmlerinin içeriğini, bu yayınlar yurttaşa ulaşmadan önce incelemesi/denetlemesi ve iktidarın görüşlerine uygun hale getirmek için kısaltılması, kesilmesi, tahrif edilmesi ya da tamamen yasaklanmasıdır. İfade özgürlüğüne yönelik bir saldırı olarak sansür, kimi zaman yayından önce, kimi zaman da yayından sonra yapılabilir.  Siyasi sansür, ifade özgürlüğünün hükümet tarafından kısıtlanması anlamına gelir. Dolaylı ya da resmi olmayan sansür ise baskı aracılığıyla

Tanıyanların sevdiği, şahsen tanımayıp kitaplarını okuyanların saydığı hakiki bir aydındı Ahmet Güngören. Tam bağımsız ve hakikaten demokrat, ayrıca da öpözgün bir şahsiyetti. Çelebi, gırgır, hayatı seven bir arkadaşımızdı.  Binbir sorun, sıkıntı, uğraş arasında geçenlerde Ahmet’i kaybettik. Aix-en-Provence’da aynı yıllarda (1973-78) üniversite tahsili yapmıştık, öğrenci derneğinde birlikte Maoculuk etmiştik. Çok sonraları, ‘90’lı yılların sonlarına doğru, Patika Yayınları’nın yöneticisi olarak benim ilk medya eleştirisi kitabımın editörlüğünü üstlenmişti. “Apoletli Medya” başlığını da o çıkartmıştır. Kitaptaki bir yazıda, dönemin egemen medyasını betimlerken kullandığım sıfatlardan biri… O kitabın ilginç kapak tasarımını Ayşegül Güngören yapmıştı. Ahmet’in oğlu Deniz’in annesi. Ahmet’in babası Taocu idi, oğlu üniversite yıllarında Maocu olmuştu. Bu ses uyumunu kikir kikir gülerek anımsardık her seferinde. Ahmet hakkında unutamadığım bir olay da şuydu: Sılada üniversitede il