Ana içeriğe atla

İnternet’in Yarattığı Mahluklar

 Son olarak Ukrayna işgali sırasında yine ortaya çıktılar. Bir şekilde Putin’i desteklediler. Nato, Batı, Amerikan emperyalizmi filan dediler. SSCB, Kuvayı Milliye’yi desteklemiş de… Kural yok, ilke yok, akıl ve mantık yok. Milliyetçilik ve devletçilik var. Komplo teorisi sevdalısı hepsi.


Ragıp Duran

 

Putin’in Ukrayna’yı işgaliyle gemi azıya aldılar. Sosyal medyayı izleyenler bilir. Somut siyasi, toplumsal, ekonomik gerçekleri hiçbir şekilde hesaba katmayan sözümona yorumlar, tahliller, değerlendirmeler saçmalık ve cehalet anıtının parçaları.

Bunlar Covid-19 pandemisi döneminde de aşı karşıtlığının bayraktarlığını yaptılar. Neymiş efendim, Bill Gates ile CİA, insanlara aşı enjektörüyle cip takıp izleyecekmiş! Bu tezi savunanlar, Meta’da, İnstagram’da ya da Twitter’da mahrem sayılabilecek her şeylerini fotograf hatta videolarla teşhir ediyor. Kredi kartı bilgilerini verip İnternet’te alış-veriş yapıyor. CİA’ye ne gerek… Sen kendin CİA olmuşsun zaten.

Putin’in Gizli Hayranları

Ukrayna konusunda da Putin’e toz kondurmuyor klavye devrimcileri. Nato ve Batı satmış Ukrayna’yı… Şaklaban Cumhurbaşkanları da zaten daha önce Türkiye ile alay etmiş… Ukraynalı kadınlar hakkında iğrenç sözler de yine bu dingolardan. Savaşı, işgali haklı göstermek için vur Nato’ya, vur ABD emperyalizmine… Bilmeyen de sanır ki, Ukrayna’ya Amerikan ordusu saldırıyor. İşgali Nato marifiteyle haklı ve meşru göstermeye çalışanların ağababası Putin halbuki. Bunlar da Kremlin’in gönüllü elektronik askerleri.

Bu mesajların çoğunu okudum. Nato, Batı ve Amerikan emperyalizmi karşıtlığı görünümü sırıtıyor. Ama bu mesajların yazarları aynı zamanda Batı’nın rasyonel düşüncesine, Aydınlanmaya da karşılar.

Çok farklı gibi görünse de, ‘’Zamları CeHaPe yapıyor’’ diyen zihniyetle, ‘’Ukrayna işgalinin esas sorumlusu Nato’dur’’ zihniyeti aynı komplocu anlayışın cümleleri.

Nato’nun ne melanet bir yapı olduğunu tabi ki biliyoruz da... Putin’le Nato kapıştığında, neden hemen Putin’in safına geçiyor bunlar. Yok mu sizin bağımsız, özgür, şiddet ve savaş karşıtı bir politikanız.

Aslında olan biten savaş da değil ki. Düpedüz bir işgal, istila!



Anakronik

Solcu olarak bilinen bir müzik grubu, işgalin ilk günlerinde gitti Moskova’da konser verdi. Türkiye’de üyeleri tutuklanan, konserleri, albümleri yasaklanan bu grup, Moskova konserinde ne dedi biliyor musunuz? ‘’Sosyalizmin anavatanındayız’’ dedi. Bazılarının saati geridir ya da durmuştur. Bazılarınınsa takvimi yoktur. Lenin 1924’de ölmüştü değil mi? Bu grubun sözcüsü bir de kalktı ‘’Dombass halkının mücadelesini destekliyoruz’’ dedi. Putin’den bir aferin almışlardır artık. Onlar da bu açıklama ile, Avrupa Konseyi Parlamenter Asamblesinde Putin’i kınamaya cesaret edemeyen TC’nin tutumunu da desteklemiş oldular.

Bu grubun kabul edilebilir bir gerekçesi vardır belki: ‘’Konser aylar öncesinde programa alınmıştı. Kötü tesadüf,  işgal günlerine rastladı.  Önce konsere çıkmamayı düşündük. Bize çok baskı yaptılar. Böyle bir açıklama yapmak zorunda kaldık’’ mealinde bir itirafta bulunurlarsa – ki hiç sanmıyorum- o zaman anlayışla karşılayabiliriz.  

İnternet Hegemonyası/İktidar Hegemonyası

Ben topyekün bir İnternet karşıtı değilim. Doğru kullanıldığında insanlığa hizmet ediyor elektronik medya. İletişim hem daha hızlı hem de daha ucuz hale geldi. Zaman ve mekan kavramları neredeyse tepetaklak oldu ama bu arada kocaman yeryüzü 50 cm2lik klavye alanında üç dört parmak darbesiyle küçücük bir alan haline geldi.

İnternet’de ya da diğer medya organlarında kanun, polis, sansürcü marifetiyle denetim zaten mümkün değil. Ama her meslekte olduğu gibi gazetecilikte de, yapılan işin kurala, hukuka, akla, mantığa uygun olup olmadığını bir şekilde denetlemek gerekir. Bu da ancak eğitim, kültür, vicdan ve sağduyu düzeyi yüksek yurttaşlardan oluşan bir toplumda gönüllü bir şekilde gerçekleşebilir. Küçük bir azınlık her zaman saçmalayabilir, yalan yanlışa kapılabilir. Demokratik olarak olgun toplumlarda bu azınlık ancak mizah konusu olur, kaale alınmaz. Folklor kategorisinde değerlendirilir.

Herkes kendi mesleğinde İnternet’ten bir şekilde yararlanıyor. Benim derdim, ucuz politika simsarları, uyanık ve bilgili görünümlü kurnaz komplo teorisyenleri. Bunların arasında çok sayıda emekli var. İş yok güç yok bütün gün elinde telefon ya da geçiyor ekran karşısına, bildiği bilmediği her konuda cevher yumurtluyor. Atış serbest… Sadece trollerden söz etmiyorum. Onlar profesyonel. Maaş karşılığı paralı askerlik yapıyorlar. Bunların bir kısmı mühendis, doktor, iktisatçı, hukukçu hatta Prof. gibi ünvanlara sahip. Hepsi toplum mühendisi.

En önemli ortak yanları, kendilerini hep haklı ve çoğunlukta olmak zorunda hissetmeleri/sanmaları. Çoğunlukta olmak demek aslında büyük ölçüde yerleşik düzenle uyumlu olmak demektir. Yani yeni, farklı, değişik, hatta eleştirel ya da aykırı bir söz etmeyeceksin. Bir satır yazmayacaksın. Yoksa linç ederler seni… Hem sana mı düşmüş, sürüden ayrılmak. Kurt kapar sonra seni. En fazla kara koyun olabilirsin sen. Ama sonuç olarak (bunun bir de İngilizceden araklanmış versiyonu var: Günün sonunda!) koyunsun sen koyun kal! 

Dikkat edin, Kürt, Ermeni, Kemalizm, Alevi, feminizm, LGBTI gibi can alıcı sorunlarda bunların hepsi aynı şeyi savunur, aynı tutumu benimser: Devletin/iktidarın görüşleridir savundukları. Böylece ne mahkemeye düşersin ne de zindana. Rahatsın nutuk çekmede.

Cehalet Akademisinden Çifte Diplomalı

Cahildirler külliyen. Olabilir. Ama cehaletlerinin farkında değildirler ki bu vahim. Üstelik bilgili ve kültürlü sanırlar kendilerini. Kitap okumazlar çünkü Wikipedia yeter onlara. Bazen onu bile okumazlar, zaten okusalar da anlamazlar. Ki bazıları iyi mekteplerden, elit üniversitelerden filan mezundurlar. Ama elit olan okuldur, öğrencisi değil. 

Cahil cüreti ile meydan okurlar herkese. Aslında artık bu çağda bilgi de değildir tayin edici olan. Bilgiyi nasıl kullandığın, nasıl işlediğin, ne zaman, nerede, nasıl, kimin hizmetine verdiğin çok önemli.

Bunlar, bitişik ve ayrı yazılan de’leri de ayırt edemez. Bakan beyin, Hariciye mensuplarını yabancı dil kurslarına göndermekle övündüğü bir ülke burası.


Söz, sözcük, yazı önemli ama daha mühim olan anlam. O kelime ile ne anlatmak istedin? Karşındaki o kelimeyi nasıl algıladı? Nasıl anlamlandırdı?

Sonra sosyal medya, hacmi ve sürati nedeniyle ideal bir iletişim mecrası değil. Tartışma mecrası hiç değil. Düşünceni 140 ya da 280 vuruşta yani bir reklam sloganı gibi açıklayacaksın. ‘’Kısa kes de Aydın havası olsun’’ İnternet’in ana sloganı.

Yüz yüze yani oturup karşılıklı tartışmanın yerini tutamaz sosyal medya. Hemfikir olacaksın, like alacaksın. Karşı çıkarsan linç yiyorsun, bloke etmeler filan… Bizdeki tartışma kültürü GS-FB zıtlığına benziyor.


Herkesin fikrini beyan edebilmesine, bazı bilgileri yaygınlaştırmasına olanak tanıdığı için İnternet iyi bir mecra. Fikir dedim, yani kendi içinde tutarlı, mantıklı, somut gerekçeleri olan, doğruluğu kanıtlanmış bilgilere dayalı, inandırıcı görüşler… Hemfikir olup olmamak önemli değil. Ona buna hakaret etmenin, ispatlanamayacak iddialar öne sürmenin, yalan yanlış fikirler sergilemenin panayırı oluyor artık İnternet. Kendimizi koruyalım. Çoğunluğun, devletin, iktidarın rüzgarına kapılmayalım. Bağımsız ve özgür kişilik ve fikri dünyadır bunun panzehiri.

‘’Fake News’’ denilen ya da ‘’Alternatif Gerçek’’ tabir edilen, Batı’da nispeten sofistike bir şekilde imal edilip servis edilen yalan/yanlış haberlerin artması, tesadüf olmasa gerek, İnternet’in yaygınlaştığı döneme rast geldi.

İnternet, gazetecilik/habercilik faaliyetlerinde bir yandan bir dizi kolaylık ve avantaj sağlarken, bir yandan da mesleğin kendisini ve geleceğini tehdit eden bir aşamaya getirdi.

Sosyal Medyada mesaj paylaşmak Gazetecilik değildir

Mesleği gazetecilik olmayan yurttaşların sosyal medyada ‘’haber yazıp yaygınlaştırmasına’’ yanlış bir şekilde Yurttaş Gazeteciliği diyenler oldu. Yurttaş Gazeteciliği,  aslında yurttaşların profesyonel gazeteciliğe daha fazla katılmalarını, gazetecilik/habercilik faaliyetinde daha aktif bir rol almalarını öngörüyor. Yurttaşın kendi başına, profesyonel gazeteci gibi haber yazmasını değil. Çünkü profesyonel gazetecilik ile yurttaşın sosyal medyada bir bilgiyi haber gibi paylaşması arasında çok büyük farklar hatta zıtlıklar var.

Profesyonel gazeteci (Muhabir, editör, yazar… vd …) gazete, radyo, TV ya da İnternet sitesinde, yani belirli bir mekanizma içinde, en az 200 yıldır saptanmış bir dizi ilke ve kural çerçevesinde haber yazıyor. Yurttaşın böyle bir mekanizma içinde bulunmadığı malum. Keza, yurttaş, sosyal medyada paylaşım yaparken herhangi bir mesleki ya da etik kurala uymak zorunda değil.


Teknik olarak bir medya kuruluşunun doğru, güvenilir, inanılır, dengeli, çok boyutlu haber verebilmesi için, muhabirin kaleme aldığı haber taslağının editör tarafından mutlaka denetlenmesi (Checking) gerekir, yani bir meslek kuralı, koşulu, olmazsa olmazı bu denetleme.  Sıradan bir işlem değil bu, metni göz ucuyla okumak da değil. Double check (En az iki kaynaktan doğrulama), cross check (Çapraz denetleme), fact checking (Olgu denetleme) gibi versiyonları var. Bugün büyük medya kuruluşlarında bu işlemleri gerçekleştiren özel departmanlar var. 

Sosyal medyada haber adı altında bilgi paylaşan bir yurttaşın, zaten istese bile bütün bu işlemleri yapabilecek ne altyapısı, ne yeteneği, ne uzmanlığı, ne mali mali gücü, ne de zamanı var.

Klasik/geleneksel gazeteciliğin zayıflaması, iktidarlar tarafından hor görülmesi, kriminalize edilmesi ve baskı altında tutulması işte bu iktidar sorunu bağlamında önemli. Troll ordusu marifetiyle yalanı gerçekmiş gibi gösterebilirsiniz. Sosyal medya kullanıcılarının eğitim, kültür düzeyi özellikle de eleştirel bakışları zayıf ise iktidar, toplum üzerinde ideolojik hegemonyasını kurabilir. Ne var ki bu hegemonya toplumun sadece bir kesimi ve neyse ki sadece bir süre için geçerlidir. En güçlü, en yaygın gibi görünen medya bile, somut gerçeğe karşı açtığı savaşın sonunda galip gelemez.

‘’Hitler’in süt annesi Türktü, bu nedenle 2. Dünya savaşında bize saldırmadı’’ efsanesine bugün hala inanan kaldı mı?

‘’Bizim aile kökümüz Oğuzların Kayı boyundan, biz yüzde 1500 Türküz’’ önermesini (Dr. Hakan’a selam) kanıtlayabilecek İnternet kayıtları mevcut mu?


Ukrayna ile başladık Suriye ile bitirelim:  Rusya’nın vicdanlı yurttaşları işgali protesto etmek için tutuklanmayı göze alarak sokağa çıktı ve Putin’i protesto etti. TSK, Afrin’i işgal ettiğinde, kendine solcu ya da muhalif diyen kaç kişi bu operasyona karşı çıkabildi? (SON/RD)


Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

İKİ DÖNEM, İKİ GAZETECİ, İKİ KİTAP

  Nilay Karaelmas ve Timur Soykan İKİ DÖNEM, İKİ GAZETECİ, İKİ KİTAP İlki 1970-90 dönemini, ikincisi bugünkü medya ortamını anlatıyor. Çok değişiklik pek az gelişme var. Hatta işler kötüye gidiyor. Ragıp Duran Nilay Karaelmas’ın ‘’Sosyal Medya Öncesi 1970, 1980, 1990 yıllarında Gazetecilik’’ (SBFBYYO-DER, Ankara 2023) başlıklı kitabı ile Barış İnce’nin Timur Soykan’la yaptığı nehir söyleşi çalışması ‘’İyi Gazetecilik, İyi ki Gazetecilik’’i (DeliDolu, İzmir, 2023)   eşzamanlı olarak okudum. Birincisi 120, ikincisi 111 sayfa. Her iki gazetecinin kalemi/söylemi, uslubu rahat, düzgün, akıcı olduğu için bir oturuşta okunabilecek kitaplar. İki ayrı dönemde muhabir olarak görev yapmış, uzmanlık alanları farklı iki gazetecinin gözlem, anı ve mesleğe ilişkin değerli değerlendirmeleri var iki kitapta. 60+ meslekdaşların Soykan’ın kitabını,   yaşı -30 olan gazetecilerin de özellikle Karaelmas’ın kitabını okumalarında yarar var. Böylelikle gençler mesleklerinin yakın geçmişi hakkında b

SİVİL DİKTA VE MEDYA

Analitik Bakış'ın sorularına yanıtlar: 1) ‘Sivil dikta’ iddialarının 20 yıl önce de yine medyada, Hürriyet’in manşetiyle yer aldığı basına yansıdı. Medyanın bu süreçteki durumunu nasıl değerlendiriyorsunuz? RD: ‘Sivil Dikta’ sözcüğünün 20 yıl önce DENİZ BAYKAL tarafından sarfedilmiş olması manidar. Askeri diktatörlüklere pek ses çıkarmayanlar, sivillikten çok hoşlanmaz. Sivil sözcüğü bizde, Türkçe’de çoğu zaman yanlış kullanılıyor. Sadece ‘’asker’in karşıtı’’ imiş gibi algılanıyor. Oysa ki Latince kökenli sivil sözcüğünün mesela fransızcadaki anlamı ‘Uygar’; ‘civilisation’ da uygarlık yani medeniyet. 20 yıldır medyada sivil/askeri bağlamlarda dikta meselesi hala tartışılıyorsa, bu memlekette demokrasinin düzeyi konusunda karamsar bir konumdayız demektir. Medya ise, özellikle egemen/yaygın medya ise, siyaset/askeriye/ekonomi ve ideolojiden özellikle de bu dört kutbun iktidar kulelerinden bağımsız ol(a)madığı için, son 20 yılda sivil ya da askeri dikta konusunda öyle elle

YÜZ YILLIK AMA YÜZÜ YOK CUMHURİYET’İN

Derin ve ayrıntılı bir muhasebeye girişip,  Cumhuriyet’in yani son yüzyılın olumlu ve olumsuz yanlarını irdeleyip tartışacağımıza, geçmişle yüzleşeceğimize, kutlama törenleri saplantısına çakıldık kaldık. Lider kültündeyiz hala. Tek Adam rejiminin sinsi Cumhuriyet ve Atatürk karşıtlığı, Türk akademiasını, medyasını, STK’larını ve holdinglerini iyice Kemalperver hatta Kemalperest hale getirdi. Mutsuz ve çıkmaz, melankolik ve demode bir aşk!   Ragıp Duran   Siyasal İslam’ın yani Erdoğan rejiminin bu yıl Cumhuriyet’in ilanının 100. yılını kutlama etkinliklerini, Filistin yası bahanesiyle iptal etmesi hakiki, sahte, konjonktürel ve yapısal Kemalistleri, bu arada toplumun önemli bir kesimini fena halde kızdırdı. Rejim, 100. yıl için zaten kasıtlı olarak hiçbir hazırlık yapmamıştı, İsrail’in Gazze saldırısı olası etkinlik ve törenleri iptal etmek için iyi bir bahane olarak kullanıldı. Ne var ki, sözümona muhaliflerin, iktidarın bu hamlesine karşı çıkarken öne sürdükleri gerekçelerd