Ana içeriğe atla

Tabu olan yerde özgürlük eksiktir



Hukukun, iktidarın önemli bir ideolojik aracı olarak işlev gördüğü ülkelerde, fotoğrafın yargısal kaderi, fotoğraftaki kişinin iktidarla ilişkisi temelinde kurulur. Yoksul ve mülksüzlerin sefil perişan hallerini her gün medyada görebilirsiniz ama zengin ve muktedirler, özel hayatlarını korumasını, devletle birlikte, iyi bilir.
Bu fotoğraflar Türkiye’de çekilse gazeteler yayımlar mıydı?

Türkiye’de de, Kraliyet ailesi olmamasına rağmen, geçmişte üst düzey devlet yöneticilerinin ya da medyatik ünlülerin, kamu alanı sayılamayacak özel alanlarda, kendilerinden habersizce, gizli bir şekilde fotoğrafları çekildi, bazıları yayımlandı, bazıları yayımlanmadı. Fotoğraf, görsel bir haber unsuru olarak, kamu yararı içeriyorsa, herhangi bir kişi ya da grubun herhangi bir hakkını ihlal etmiyorsa yayımlanabilir. Son yıllarda Batı’da gelişen ‘İmaj Hakkı’ ilkeleri çerçevesinde, kamu alanında bile olsa, bir kişinin fotoğrafının yayımlanabilmesi için sözkonusu kişinin özel/yazılı izninin alınması gerekir. Çünkü fotoğrafta görülen beden, o kişinin özel bedenidir ve bu beden üzerindeki tüm haklar münhasıran kendisinindir.
ZENGİNLERE ÖZEL MUAMELE

 Türk mahkemelerinden nasıl bir karar çıkardı?


Çeşitli ülkelerin yargısal  tarih, anlayış ve kültürleri farklı olduğu için, AB’nin 100 bin sayfayı bulan muktesabatını da hesaba katsak bile, farklı ülkelerin mahkemeleri, benzeri hatta aynı konularda farklı hükümler verebiliyor. Hukukun da, iktidarın önemli bir ideolojik aracı olarak işlev gördüğü ülkelerde, fotoğrafın yargısal kaderi, fotoğraftaki kişinin iktidarla ilişkisi temelinde kurulacaktır. Yoksul ve mülksüzlerin sefil, perişan hallerini her gün medyada görebilirsiniz ama zengin ve muktedirler, özel hayatlarını korumasını, devletle birlikte, iyi bilir.
 Fransa’da çekilmiş olmasına karşın Türkiye’de hemen hemen tüm gazeteler bu fotoğrafları kullandı. Bu durum basın etiği açısından bir sakınca yaratır mı?

 Bir ülkede yayını yasaklanan bir fotoğrafın bir başka ülkede yayımlanması, kaçınılmaz olarak daha çok hukuki bir sorun. Söz konusu örnekte, mahremiyetini korumak isteyen Kraliyet ailesi üyesinin avukatı, Türkiye’de de bu fotoğrafı yayımlayan medya organlarına dava açabilir. Sonucu, teknik hukuki gerekçelerden çok, Ankara ile  Londra arasındaki ilişkilerin içtenlik derecesi belirleyecektir  herhalde.
 Kate’in yerinde sıradan biri olsa fark eder miydi?

Teorik olarak fark etmemesi gerekir. Ha Kate ha Ayşe... Ama Kate,  soylu bir aileye mensup olup, dolaylı da olsa ünlü bir iktidar şahsiyeti olduğu için, bugünkü egemen medya anlayışının magazin yaklaşımında, Kate’in haber değeri daha yüksek...
CHARLIE ANARŞİST ATEİST
 
 Fransa’da Charlie Hebdo dergisinin yayımladığı karikatürleri nasıl yorumluyorsunuz?

Charlie Hebdo basın özgürlüğü anlayışında, anarşist ve ateist ideolojiyi de benimsemiş olduğu için, Allah, Tanrı, Peygamberler ve bütün dinlerle dalga geçmek mübah olarak kabul ediliyor. Bugün bütün dünyada herkesin (Medya, devletler, okurlar)  üzerinde kesinlikle hemfikir olduğu bir  düşünce, ifade, basın özgürlüğü kavramı/tanımı yok. Charlie Hebdo, benim çok eskiden beri izlediğim bir yayım organı. Canard Enchaine hatta Liberation da, benzeri bir basın özgürlüğü anlayışını savunmakla beraber, her zaman, her konumda aynı tür malzemeyi kullanmıyor. Bu tür yayım organları, sadece İslamiyet değil, Hıristiyanlık, İsa, Musa, Musevilik, Budizm’le de müthiş dalga geçerler. 1789 ve 1968’in ülkesinde böyle bir anlayış mevcut.
İDEOLOJİK OLGUNLUK GEREKİYOR

 Dini konularda da özel hayat gibi sınırlar var mıdır? Bu karikatürler dava edilirse sizce nasıl sonuçlanır?


Charlie Hebdo, daha önce Danimarkalı karikatüristlerin çizdiği Muhammed ve İslamiyet konusundaki karikatürleri yayımladığında, Fransa’da bir Müslüman örgüt tarafından mahkemeye verilmişti. Sözkonusu Fransız  mahkemesi  Charlie Hebdo’nun bu karikatürleri yayımlamasını basın özgürlüğü/hiciv/eleştiri kapsamında değerlendirdi ve  dergi mahkum olmadı.
Tayin edici olan şu: Bir haber, bir fotograf, bir karikatür şiddet övgüsü ve ayrımcılık yapmadığı sürece, ‘geniş bir kesimin tepkisini çekecek olsa bile’ özgürce yayımlanmalı. Devlet, din, iktidar, Ahmet, Mehmet, Kate ya da Ayşe hiçbir kurum ya da kişinin bu çerçevede, eleştiri ve/veya hicivden muaf tutulması gerekir.  Tabu olan yerde özgürlük tam değildir. Sonuç olarak, teori farklı ilkeler/yaklaşımlar önerse de, uygulamada, din olsun, özel hayat olsun bir dizi kural, güç dengeleri çerçevesinde yorumlanıyor.
Yaratıcılık, yasa ya da mahkeme kararıyla sınırlanabilecek bir alan değil. En keskin eleştiriye hatta hakaretlere karşı sakin, ağırbaşlı, şiddet içermeyen tepki verebilmek de kültürel, siyasi, ideolojik olgunluk gerektiriyor.
 (*) Milliyet'ten Burcu Ünal'ın sorularına yanıtları içeren  bu söyleşi,  söz konusu gazetenin  20 Eylül 2012 Perşembe tarihli sayısında yayınlandı.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kanlı hayalet aslında 104 yıldır tepemizde

* Talat Paşa’nın şahsından çok temsil ettiği ideoloji ve paradigma T.C açısından bugün hala hayati bir öneme sahip. Talat Paşa sadece İttihat Terakki ve 1915 ile organik olarak bağlantılı değil. O bugünkü T.C nebulasının belleği, kalbi ve beyni. Ragıp Duran Güncellikte sürekli olarak çıkmaza girince, ne geçmişi anlayabilir insan ne de geleceği tasarlayabilir. Osmanlı’dan T.C’ye geçiş çok sorunlu, çok zor ve çok kanlı. 102 yıl bir toplum için çok uzun bir süre değil. Ama yeni kurulan Kemalist rejim inatla ve ısrarla, bir asır boyunca iktidarın siyasi/ideolojik/kültürel/pedagojik aygıtlarını kullanarak geçmişi bağımsız, özgür ve nesnel bir şekilde değerlendirmedi. Kendi çıkarlarına uygun devletçi, milliyetçi hatta ırkçı bir ‘’hikaye’’ üretip yaygınlaştırdı. Geçiş sürecinin (1908-1923 ve sonrası) tüm olumsuzluklarını ya gizledi ya da tahrif etti. Ermeni Soykırımı, Kürt Sorunu ve Pontos Rum Konusu bu olumsuzlukların en bariz olanları. Kemalist ideoloji, iktidarının meşruiyetini sağlama...

Kemalizm’de Hyper Enflasyon

  * İçeriği pek muğlak, dün-bugün-yarın her derde deva olarak önerilen, dev heykel ve portreleri ile tahayyülümüzü baskı altına alan zihniyetin etraflı bir yapı sökümüne ihtiyacı var.   Yerine cazip, çağdaş, popüler yeni bir siyasi-toplumsal proje lazım. Ragıp Duran Sayıları giderek azalsa da Türkiye’ye gelen yabancılar/turistler bize en çok şu soruyu soruyor: ‘Sizde neden her yerde Atatürk heykelleri, posterleri, portreleri var?’. Biz belki içeriden bakıp anlayamıyoruz ama başka ülkelerle kıyaslama yapınca Türkiye’deki Atatürk tutkusunun ne kadar yaygın, ne kadar güçlü olduğunu saptayabiliriz. Her devletin saygıdeğer bir kurucu babası, sevgi ve minnetle anılan askeri ya da siyasi bir lideri tabi ki var. ABD’de G.Washington, SSCB’de pardon Rusya’da V.I.Lenin, Çin’de Mao Zedung, Kore’de Kim Il Sung, Fransa’da De Gaulle… Ama bu ülkelerin hiç birinde lider kültü bizdeki Atatürk düzeyinde değil. Bir başka çelişki d...

Şahin Alpay’ın Anıları / İlginç ve Zengin bir Hikâye ama…

  * 70’lerde Maocuların idolü sonraları Cemaatin kendi deyimiyle sosyal liberal yazarı başarılarını, düş kırıklıklarını, pişmanlıklarını kaleme almış. Parlak bir öztanıtım broşürü, zengin bir özkutlama kataloğu. Ragıp Duran   En eski ünvanı ‘’Maoculuğu Türkiye’ye getiren Adam’’ olan Alpay, Lejand yayınlarından çıkan 564 sayfalık anılarının birinci cildinde son 80 yılın Şahin Alpay’ını biraz da o dönemleri anlatıyor. Alpay, benden 10 yaş büyük. O, Aydınlık’tan ayrıldığı yıllarda ben yeni yeni PDA’cı oluyordum. 70li yılların başında Şahin Alpay ve Halil Berktay bizim için hareketin en önemli ideologları ve gerçek birer devrimci aydındı. Kendisini çok az tanırım. Ama bilgisi, kültürü, çalışkanlığı, içtenliği ve dürüstlüğü konusunda sanırım kimse olumsuz bir yargıda bulunamaz.     Kitap piyasaya çıktığında, Medyascope, Apaçık Radyo ve Serbestiyet’de anılar hakkında yayınlanan söyleşileri izledim. Cazipti. Ancak kitabı okuduktan sonra bu mecralarda söyleşi...