Apoletli Medya

Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın medya ile bir sorunu var. Önce “tasmalılar” dedi, yetmedi, bu hafta başında da “dalkavuklar”, “satılmışlar” diyerek alenen hakaret etti. Bilmeyen de sanır ki, Türkiye’de başbakanı, hükümeti, siyasî iktidarı yerden yere vuran, çok ağır eleştiriler yapan bir medya var. Elhamdülillah medyamız Beyefendi’nin dümen suyundadır. Doğan, Karamehmet, Şahenk bir şekilde susturuldu, diz çöktürüldü. Arada sırada hükümet yanlısı gazetelerde zıpçıktılık yapan olursa —hello Andrew Finkel, merhaba Ali Akel— onları da kızağa çekmesini bilir bu aziz millet. Saysam hepsini, yer kalmayacak, Ruşen, Banu, Can… ve son olarak Ayşenur. Ahmet’le Nedim’i de bunlar mı içeri almıştı, yoksa Hizmet taifesi mi? Peki ya KCK adıyla mesleklerini ifa etmeleri engellenen Kürt arkadaşlar ne olacak? Olmaz olsun böyle Hizmet! Ciddi muhalefet yapacak gazeteci kalmadı aslında. Yine de çok umutsuz olmamak gerek. Sözcü, Yurt, Aydınlık türü muhalefeti bir kenara bırakacak olursak (ki bırak

Sıla sendrom U “Siz tabii içeriden, bizim gördüğümüz gibi göremiyorsunuz. Durum aslında feci… Bak mesela sen yabancı basını izlersin, değil mi? Son bir yıl içinde herhangi ciddi bir gazetede Erdoğan’ı öven bir yazıya rastladın mı? Oysa ki neredeyse on yıldır yere göğe koyamıyorlardı Boğaziçi’nin bu ‘Sessiz Devrimci’sini…” Benim mektepten kırk yıllık arkadaşım ve en az otuz yıldır yurtdışında yaşayan dostum böyle konuşuyor: “Bak benim çocuklarım, biri liseyi, biri de üniversiteyi bitirdi bu yıl, iki yıldır yazın tatile Türkiye’ye gitmek istemiyorlar.” Sadece o değil, son olarak on günlük Lüksemburg – Brüksel gezisinde bizden kime rastladıysam kaygılı. Hem de salt memleket ya da kendileri açısından değil:           – Hayrola, sen de buralara yerleşmek için mi geldin?           - Kendine acımıyorsan çoluğuna çocuğuna acı, bari onlar kurtulsun.           - Senin hanım da ateş püskürüyordur herhalde olup bitenlere.           - Valla gel buraya, bizim şirkette iyi bir p

40 Yıl Sonra Aix-Marseille(3 yani son) 15-20 Mayıs tarihleri arasında çok güzel bir Aix-Marseille gezisi yaptık. Geçmişi yad ettik, bugünleri konuştuk, gelecekten de söz ettik biraz…Bu son kalem daha çok çocuk ve torunlarımızın ilgi alanına girse de… Son gün    Marsilya’da hakiki turistler gibi gezindik. Vapurlara binip    adalara gittik, sonra da kent merkezindeki turistik trenciğe binip ‘tarihi ve turistik’ mekanları gezdik ve akşam kaçınılmaz olarak, Marsilya’nın geleneksel balık çorbası ‘Bouillabaisse’ ziyafetine gittik. Öğrenciyken, galiba vaktin yok, paran da olmuyor, 30-40 yıl önce önünden geçtiğimiz mekanlardan bu kez ellerimizde fotograf kameralarıyla rahat, mutlu, huzurlu geçiverdik. Bir gün önceki Aix akademik gezisinin son durağı ise Maison des Sciences de l’Homme    (MSH- Beşeri Bilimler Evi) oldu. Şehrin biraz kenarında akademik bir merkez. Aix’in coğrafi ve siyasi konumu nedeniyle bu bilim ocağı kendini Akdeniz, Kuzey Afrika ve Orta Doğu’ya adamış. Mesela bi

40 YIL SONRA AİX-MARSEİLLE (2) Roger Establet Fransa’nın önemli sosyologlarından biri. Vakti zamanında Louis Althusser ile birlikte ‘Kapitali    Okumak’ başlıklı kitabı yazdı. Uzmanlık alanı eğitim sosyolojisi. Zaten bu nedenle de    Aix’de tahsil (Ve tabi ki terbiye) görmüş Türkiyeli öğrenciler ile ilgileniyor. Bir projesi de var: Aix’de okuyan öğrencilerin akademik ve mesleki serüvenleri, Aix’in bu güzergahtaki rolü… İlk gün bizi önce Edebiyat fakültesinin Sosyoloji Bölümüne öğleden sonra da eski şehir merkezindeki Siyasal Bilgiler Okuluna götürdü. Götürdü derken her şeyi önceden hazırlamış, bu iki akademik birimde zaten yine onun eski öğrencileri müdür filan olmuş, bizi böyle resmi bir heyet gibi karşıladılar, kurumları ve geçmişleri hakkında ayrıntılı bilgi verdiler. Biz tabi işin geçmişini biliyoruz da bugününü ve yakın geçmişini de böylece öğrenmiş olduk. Sosyoloji bölümündeki toplantı sürerken bir fotografçı salona girdi iki kare    resim aldı. Meğerse bölge gazetes

Önce Öğrenci, Sonra Profesör, Şimdi Turist  Yurtdışında okuyan çok insan vardır.    Türkiye’deki giriş sınavlarında başarılı olamayıp, baba parasıyla yurtdışına üniversite tahsili yapmaya gidenler…    Devletin ya da özel sektörün burslarıyla Avrupa’ya ABD’ye okumaya gidenler…      Vakti    zamanında Türkiye’de bulunmayan bazı yüksek öğrenim uzmanlık alanları nedeniyle yurtdışında okuyanlar...    ‘Almanya’da amcası’ olduğu için Hamburg’da okuyanlar… Çevrenize bakın ya da kimi kitapları karıştırın, ‘Kim kimdir?’    cinsi ansiklopedilerin sayfalarını karıştırın çok sayıda insanın Osmanlı'dan bu yana yurtdışında okuduğunu göreceksiniz. Türkiye’de liseyi bitirip üniversite okumaya yabancı bir kente gidenlerin ayrıntılı istatistikleri var mıdır bilmem ama bazı kentler çoğunlukla tercih edilen yabancı üniversite kentleri… Mesela Londra ya da Paris, tabi ki Berlin ama aynı zamanda Lozan, belki de Milano. Madrid’e gidenler de az değil. Osmanlı’nın Fransa’ya atadı

AKADEMİK VE TURİSTİK BİR NOSTALJİ Fransız Akademiasında sosyolojinin önemli simalarından eski hocamız Roger Establet’nin davetine uyan eski Aixliler, üniversite kentlerini, Fransa’nın en Arap kenti Marsilya’yı turist gibi dolaştılar. Establet’nin köy evinde her akşam en nefis yemekleri en hoş şaraplarla mideye indirdiler. Sohbet on numara… Çok Yakında Burada